Hoewel vlooien bij huisdieren goed te bestrijden zijn met de bekende middelen, doen er nog altijd (en steeds vaker) de verhalen de ronde dat vlooien resistent worden tegen de middelen die bij de dierenspeciaalzaak worden verkocht.
In het oktobernummer van het Dibevo-Vakblad staat een uitgebreid artikel over de fabels en feiten, naar aanleiding van vele bezorgde telefoontjes van ondernemers. Zij horen in hun winkel te vaak, dat klanten er door hun dierenarts op worden gewezen, niet meer hun vlooienbestrijdingsmiddelen bij de dierenspeciaalzaak te halen (met resistentie tegen die middelen als reden).
In het artikel komen een aantal mensen uit de branche aan het woord, zoals een dierenspeciaalzaakhouder, enkele producenten van vlooienbestrijdingsmiddelen en een dierenarts-parasitoloog (Paul Overgaauw), verbonden aan de divisie Veterinaire Volksgezondheid, lRAS, Universiteit Utrecht. De laatstgenoemde heeft in 2009 een artikel geschreven onder de naam ‘Falende vlooienbestrijding‘, waarin een onderzoek onder huisdierbezitters wordt beschreven, dat over een periode van 2 jaar gehouden is.
In het artikel wordt duidelijk dat niet-werkende vlooienbestrijding te wijten is aan de baasjes zelf, door een verkeerde toediening, een verkeerde dosering of een combinatie daarvan. Samen met een verkeerd verwachtingspatroon zorgt dit er voor, dat huisdierbezitters denken dat het product niet werkt. Deze gedachte wordt nog eens versterkt door de boodschap van de dierenarts, die aangeeft dat er tegen de (in de dierenspeciaalzaak gekochte) middelen resistentie bestaat.
Dat resistentie niet de oorzaak kan zijn, blijkt naast bovengenoemd veldonderzoek ook uit een recent laboratoriumonderzoek, gehouden in Amerika. Vlooienstammen uit dit land en uit Australië werden onderzocht en daaruit is gebleken dat na 12 jaar er nog altijd geen resistentie is tegen de werkzame stoffen imidacloprid en fipronil (vooral in het door fabels geplaagde Frontline van Merial).
In hetzelfde onderzoek liet permethrin bij de volwassen vlooien wel een toename zien. Deze stof zit niet in Frontline, maar wel ik andere producten die ook in Nederland worden verkocht, zoals Exil tick-off (Emax), Pulvex Spot (Intervet), Advantix spot-on (Bayer) en Defendog (Virbac). Of deze toename van resistentie gevolgen gaat hebben voor de werking moet nog blijken.
Hoewel het onderzoek is gedaan met Amerikaanse en Australische vlooienstammen, zijn de resultaten wel te projecteren op Europa en kunnen als sterk indicatief worden aangemerkt.
In het artikel staan naast de feiten en fabels, ook tips over hoe u uw klanten kunt voorzien van de juiste informatie, zodat de verkeerde verhalen tot het verleden gaan behoren.
Bron: Dibevo Vakblad + artikel ‘Falende vlooienbestrijding’ (Paul Overgaauw)
De dierenarts wordt vriendelijk bedankt: Niet alleen de vlooienbestrijdingsartikelen worden afgeraden bij de dierenwinkel, ook maken we afgelopen week mee dat de blaasgruis-onderhoudsvoeding wordt afgeraden. De klant haalt Hill’s CD bij de d.a. en kan dus ook prima met Clinic FSC voeren, echter wordt dit nadrukkelijk ontkend door de d.a.!
Hill”s cd ,kan je bij landman kopen ook kd.
Ik had laats een klant die mij vertelde dat zij bij de dierenarts vertelde dat ze het vervolg blaas voer bij mij in de dierenwinkel zou kopen.
De dieren arts zij dat als zij dat zou gaan doen enorme risico”s zou nemen.
De klant kocht bij de dieren arts altijd Hill”s cd.
Wat de dieren winkel verkocht was troep?
Zij vertelde dat de dierenwinkel ook hills cd verkoopt,Hij stond met een mond voltanden.
Zij hebben vooroordelen,en maken kartel afspraken,en zeker in amsterdam.
Ik heb een kopie van het artikel over de resistentie gemaakt met een kopje erboven ,
Dierenartsen zijn oplichters!!!!
Zij geven geen eerlijke voorlichten aan hun klanten.
Dierenartsen verzinnen echt van alles om er voor te zorgen dat de consument een produkt zo goed als verplicht bij hun moet kopen in plaats van in een dierenspeciaalzaak. En dat terwijl er in een dierenspeciaalzaak 9 van de 10 keer beter advies wordt gegeven. Dit komt omdat er in een d.s.z. veel meer klanten komen met verschillende situaties/problemen dan bij een d.a. waardoor de uitleg/service om het probleem te verhelpen beter is. Dat geldt niet alleen voor bestijdingsmiddelen maar ook voor voedingsadvies. Ze zouden een wet moeten maken dat de consument die bij een d.a. komt daar een receptje mee die ze in een d.s.z. mee kunnen krijgen, gezien het feit dat de deskundigheid over diverse bestijdingsmiddelen en voeders in een d.s.z. hoger liggen, aangezien ze daar meer op de hoogte worden gehouden via een vertegenwoordiger dan wel een cursus/training. Dus bij deze wil ik me aansluiten bij het commentaar van “van schooten” over het feit dat de dierenartsen oplichters zijn.
Als het personeel in een d.s.z. een witte jas aan zou trekken dan blijft er waarschijnlijk geen dierenarts meer over die zijn of haar produkt kwijt kan aan de consument, en zijn ze alleen nog goed voor operaties, daar waar ze dus in de eerste instantie voor bedoeld zijn.