De laatste tijd heeft epilepsie bij de Sint Bernard veel media- en politieke aandacht gekregen. Naar aanleiding van een uitzending van TV-programma KASSA werden er zelfs kamervragen gesteld. De minister gaf daarop aan dat er niet met dragers gefokt mag worden. Maar zo eenvoudig is het niet: epilepsie is bij de meeste rassen geen simpel overervende genetische aandoening.

Overerving van epilepsie binnen de rashondenpopulaties gedraagt zich als een simpel overervende genetische aandoening. De belangrijkste reden hiervoor is dat de meeste hondenrassen ten opzichte van de mens veel minder variatie hebben. Het lijkt en gedraagt zich dan vaak als een enkelvoudig recessief gebrek. Echter de meeste vormen van epilepsie zijn wel complex overervend. En omdat er voor de meeste vormen van epilepsie geen DNA-test beschikbaar is, moet je dus extra voorzichtig zijn met je fokbeleid.

Veertig meldingen
De rasverenigingen hebben in kaart gebracht bij hoeveel honden epilepsie is gemeld. Het is belangrijk te vermelden dat een deel van deze meldingen misschien niet om ‘echte epilepsie’ gaat. Verschillende bronnen in binnen- en buitenland zijn geraadpleegd. Naast de ‘echte’ meldingen zijn ook de ‘sociale media’ meldingen meegenomen. De rasverenigingen komen in totaal op veertig meldingen (in een periode waarin 4000 honden geboren zijn). Dat zou betekenen dat ongeveer 1 procent van de Sint Bernards epilepsie heeft. Hoewel dit percentage niet heel hoog is, wordt de noodzaak om tot een gericht fokbeleid te komen door alle partijen onderschreven.

Fokadviezen
De Raad van Beheer heeft daarom de volgende adviezen voor de fokkers van Sint Bernards:

• Zet reuen pas in op een leeftijd van 3 jaar o ouder. Een hond met epilepsie krijgt vaak zijn eerste aanval voor zijn derde levensjaar.
• Een combinatie die epilepsie heeft gegeven mag sowieso niet worden herhaald en bij voorkeur gebruik u de ouders van de nakomelingen niet meer.
• Broers en zussen van een lijder bij voorkeur niet inzetten voor de fokkerij.
• Wanneer later blijkt dat een hond lijder is en al wel nakomelingen heeft, moeten deze nakomelingen niet ingezet worden voor de fokkerij.

Maatregelen
De rasverenigingen gaan kijken wat de impact op de populatie is als nog meer verwante dieren van een lijder aan epilepsie worden uitgesloten. Daarbij is het verzamelen van gegevens van voorouders en familielijnen, in combinatie met gezondheid, van essentieel belang. Een goed fokbeleid houdt met meerdere zaken rekening. Het heeft geen zin te veel dieren uit te sluiten, waardoor andere (genetische) problemen naar voren kunnen komen.

Bron: www.raadvanbeheer.nl | foto: Pixabay