Standaard online bericht over een experiment dat Hongaarse en Oostenrijkse wetenschappers hebben gedaan om het grommen van honden verder te onderzoeken.

De wetenschappers lieten een hond alleen in een kamer met een stuk bot. Zodra het dier erheen liep, speelden ze een opname af waarin een hond naar een andere hond gromt.

In de meeste gevallen deed dat het de hond op zijn stappen terugkeren. Maar als ze een opname lieten horen van een hond die naar een hem onbekende mens gromt – wat voor mensen precies hetzelfde klinkt – liet het keffertje zich niet afschrikken en liep het gewoon door tot bij het bot.

Het geeft aan dat honden over een heuse ‘vocabulaire’ beschikken, denken de onderzoekers, en niet zomaar wat in het algemeen voor zich uit zitten te grommen als iets ze niet bevalt.

Ze wisten ook nog een derde soort grom te onderscheiden: de speelse grom, die wordt gebruikt bij het dollen met de baas of met een andere hond. Een akoestische analyse leert dat de drie grommen wel degelijk in hun geluidsfrequentie van elkaar verschillen – ook al kan een mens dat niet horen.

Het is de eerste keer dat bij honden een bewijs voor ‘spraak’ wordt gevonden

Bron: Standaard.be