Een biochemicus van de Technische Universiteit in Virginia (Virginia Tech) heeft de cellulaire component ontdekt die bijdraagt aan Lyme-artritis, een slopende en uiterst pijnlijke aandoening die het meest voorkomende symptoom is van de late fase van de ziekte van Lyme, aldus een persbericht. Volgens de release van Virginia Tech, ontdekte de biochemicus, Brandon Jutras, dat als de Lyme-veroorzakende bacterie borrelia burgdorferi zich vermenigvuldigt, het een cellulair bestanddeel, genaamd peptidoglycan, afwerpt dat een unieke ontstekingsreactie in het lichaam opwekt.

“Deze ontdekking zal onderzoekers helpen bij het verbeteren van diagnostische tests en kan leiden tot nieuwe behandelingsopties voor patiënten die lijden aan Lyme-artritis,” zegt Jutras. “Dit is een belangrijke bevinding en we denken dat het grote gevolgen heeft voor vele manifestaties van de ziekte van Lyme, niet alleen voor Lyme-artritis.”

De ziekte van Lyme is de meest gerapporteerde sectorziekte  in de Verenigde Staten. Het Center for Disease Control, schat dat jaarlijks ongeveer 300.000 mensen met de ziekte van Lyme in de Verenigde Staten worden gediagnosticeerd. Wetenschappers voorspellen dat het aantal mensen dat geïnfecteerde Lyme wordt, zal toenemen naarmate ons klimaat blijft veranderen.

Jutras – een assistent-hoogleraar biochemie aan het College van Landbouw en Life Sciences en een aangesloten faculteitslid van het Fralin Life Sciences Institute – en zijn medewerkers publiceerden onlangs hun bevindingen in de Proceedings van de National Academy of Sciences.

Volgens de release was het PNAS-papier vier jaar in de maak, en begon Jutras dit onderzoek tijdens zijn postdoctorale fellowship in het lab van Christine Jacobs-Wagner, een Howard Hughes Medical Institute Investigator en professor aan de Yale University.

“Tegenwoordig is er niets significants in de wetenschap te bereiken zonder samenwerking”, zei Jutras. Co-auteurs van dit artikel varieerden van bankwetenschappers tot artsen en praktiserende artsen. Dr. Allen Steere, een arts van Harvard die de ziekte van Lyme aanvankelijk identificeerde in de jaren 1970, assisteerde Jutras bij zijn onderzoek en gaf toegang tot patiëntmonsters.

Het onderzoek zou een nieuwe manier kunnen zijn om de ziekte van Lyme en Lyme-artritis te diagnosticeren voor patiënten met vage symptomen op basis van de aanwezigheid van de cellulaire component genaamd peptidoglycan in gewrichtsvloeistof.

Peptidoglycan levert een belangrijke bijdrage levert aan Lyme-artritis bij patiënten met de ziekte van Lyme in een vergevorderd stadium. Het is een essentieel bestanddeel van bacteriële celwanden. Alle bacteriën hebben een bepaalde vorm van peptidoglycan, maar de vorm die wordt aangetroffen in de bacterie die Lyme veroorzaakt, borrelia burgdorferi, heeft een unieke chemische structuur. Wanneer de bacteriën zich vermenigvuldigen, werpen ze peptidoglycaan in de extracellulaire omgeving, omdat het genoom niet de juiste eiwitten heeft om het terug in de cel te recyclen.

“We kunnen peptidoglycan detecteren in de synoviale vloeistof van de aangetaste, ontstoken gewrichten van patiënten die alle symptomen van Lyme-artritis hebben, maar niet langer een duidelijke, actieve infectie hebben”, zei Jutras in de release.

Peptidoglycan ontlokt een ontstekingsreactie en het molecuul blijft bestaan ​​in de synoviale vloeistof, wat betekent dat onze lichamen blijven reageren, zonder een tegenreactie op te bouwen.

Receptoren in ons immuunsysteem detecteren bacteriële producten en kunnen, afhankelijk van de genetische aanleg van het individu, bepalen hoe sterk het lichaam van een patiënt reageert op peptidoglycaan.

De volgende fase van Jutras ‘werk is om methoden te gebruiken om de peptidoglycaan te vernietigen, of tussenbeide te komen om een ​​reactie te voorkomen, die de symptomen van de ziekte van Lyme zou kunnen wegwerken. Volgens de release voorspelt Jutras dat met beide therapiepatiënten eerder zou herstellen.

Klinische monsters opgenomen in deze studie werden verkregen van patiënten die bevestigde gevallen van de ziekte van Lyme hadden volgens de richtlijnen van de CDC, maar vrijwel allen reageerden niet op orale en / of intraveneuze antibioticabehandeling, zei de vrijlating. De aanwezigheid van peptidoglycaan in de synoviale vloeistoffen van deze patiënten kan verklaren waarom sommige mensen de symptomen van de ziekte van Lyme in een laat stadium ervaren bij afwezigheid van een voor de hand liggende infectie. In dit geval zouden de gebruikelijke antibioticabehandelingen voor de ziekte van Lyme niet langer nuttig zijn, maar deze ontdekking kan mogelijk nieuwe behandelingsmogelijkheden bieden, aldus het persbericht.

Leden van het Jacobs-Wagner-lab zuiverden de peptidoglycaan en verwijderden alle andere bacteriële componenten en vroegen: is peptidoglycan op zichzelf in staat om artritis in een muismodel te veroorzaken?

Volgens de introductie vertoonden muizen binnen 24 uur na injectie een dramatische gewrichtsontsteking, wat aangeeft dat peptidoglycan artritis kan veroorzaken.

Jutras zet zijn onderzoek bij Virginia Tech naar peptidoglycaan voort door zijn chemische samenstelling grondiger te bestuderen om te bepalen hoe het in het menselijk lichaam kan blijven bestaan. Dit zal ook helpen om meer inzicht te krijgen in hoe dit bacterieproduct bijdraagt ​​aan andere manifestaties van de ziekte van Lyme.

“We zijn geïnteresseerd in het begrijpen van alles wat verband houdt met hoe patiënten reageren, hoe we die reactie kunnen voorkomen en hoe we mogelijk kunnen ingrijpen met het blokkeren van therapieën of therapieën die het molecuul volledig elimineren,” zei Jutras.

Bron: eu.newsleader.com | Foto: Pixabay